واکنش عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سویا به تلقیح باکتری bradyrhizobium japonicum و کود نیتروژن

برخی تحقیقات نشان می دهد که تثبیت نیتروژن اتمسفری نمی تواند نیتروژن کافی برای عملکرد مناسب سویا را فراهم سازد. بدین منظور اثر نیتروژن و باکتری bradyrhizobium japonicum روی برخی خصوصیات زراعی و کیفی ارقام سویا در مزرعه به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرمان، در بهار سال 1391 مورد مطالعه قرار گرفت. عامل اصلی شامل چهار تیمار کودی صفر (تیمار شاهد)، 200 کیلوگرم اوره در هکتار، تلقیح بذر با باکتری سویا، تلقیح بذر با باکتری سویا همراه 50 کیلوگرم اوره در هکتار و عامل فرعی شامل ارقام سویا (m7 و ویلیامز) و لاینl17 بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای کودی بر روی ارتفاع بوته، طول میانگره، تعداد نیام در بوته، تعداد و وزن گره در ریشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن، عملکرد روغن و درصد پروتئین معنی دار بود و کاربرد 200 کیلوگرم اوره در هکتار همه صفات را به جزء درصد روغن و تعداد و وزن گره در ریشه افزایش داد. تلقیح بذر با باکتری درصد روغن را افزایش داد. در لاین l17 ارتفاع بوته و تعداد نیام در بوته افزایش نشان داد و در رقم ویلیامز، طول میانگره افزایش یافت، همچنین رقم m7 وزن هزار دانه بالایی را تولید کرد. لاین l17 تحت تأثیر تلقیح بذر با باکتری بیشترین درصد روغن دانه را نشان داد. بر اساس نتایج این آزمایش برای تولید روغن و پروتئین سویا در کرمان و شرایط اقلیمی مشابه برای حصول حداکثر عملکرد، کاربرد 200 کیلوگرم اوره در هکتار و لاین l17 می تواند قابل توصیه باشد.